Μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τη σωτηρία του πλανήτη Γη, πριν να είναι πολύ αργά!
Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Συνδιάσκεψης για το κλίμα στη Γλασκώβη της Σκωτίας που πραγματοποιείται αυτές τις μέρες (Νοέμβρης 2021) αναρτώ ένα δοκίμιο μου για την Κλιματική Αλλαγή, βασισμένο στα παρακάτω τρία βιβλία που διάβασα το καλοκαίρι, αφού καύσωνες- πυρκαγιές- πλημμύρες πλήττουν διαρκώς τον Πλανήτη μας τα τελευταία χρόνια και απασχολούν την διεθνή ειδησεογραφία και κοινή γνώμη:
1. «Ακατοίκητη Γη» υπότιτλος Μια ιστορία του μέλλοντος, Ντέιβιντ Ουάλλας-Ουέλς, εκδ. Μεταίχμιο, 2019.
2. «Στις Φλόγες» υπότιτλος Το καυτό θέμα της κλιματικής αλλαγής, Ναόμι Κλάιν, εκδ. Κλειδάριθμος, 2020.
3. «Πως να αποφύγουμε την κλιματική καταστροφή» Μπιλ Γκέητζ, εκδ.Πατάκη, 2021
Τρία βιβλία που με βοήθησαν να εμβαθύνω στο φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής και εμπλούτισαν το λεξιλόγιο μου με νέες λέξεις–κλειδιά, που ορίζουν τις καινούργιες έννοιες που απαιτεί η προσέγγιση της κλιματικής αλλαγής. Συγχρόνως μου προκάλεσαν πλήθος συναισθημάτων φόβο και τρόμο για επερχόμενες καταστροφές, οργή και θυμό για τους μεγάλους που ρυπαίνουν τον πλανήτη και τους αρνητές της κλιματικής αλλαγής, έκπληξη κι απορία για τεχνολογίες που μηχανεύνονται κάποιοι για να σωθεί ο πλανήτης, απογοήτευση αλλά και ελπίδα για τη στάση του ανθρώπου μπροστά στην ασύμμετρη αυτή απειλή κατά της ζωής του ίδιου, των παιδιών του και κάθε ύπαρξης πάνω στον πλανήτη Γη!
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
Πρώτα απ΄όλα και οι τρεις συγγραφείς συμφωνούν ότι αίτιο της κλιματικής αλλαγής είναι η Υπερθέρμανση του πλανήτη, η οποία αυξήθηκε κατά τη βιομηχανική εποχή (κύρια τον 20ο και 21ο αιώνα), επειδή τότε άρχισαν να χρησιμοποιούνται μαζικά τα ορυκτά καύσιμα (άνθρακες, λιγνίτης, πετρέλαιο, φυσικό αέριο) για την παραγωγή ενέργειας. Για πρώτη φορά άκουσα από την οικολογική οπτική τους χαρακτηρισμούς «ο καπιταλισμός της Υπερθέρμανσης» και «ο καπιταλισμός των ορυκτών καυσίμων» ενώ μέχρι τώρα γνωστοί ήταν ο «χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός» ή ο «νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός» από οικονομολόγους. Πιο συγκεκριμένα η καύση των ορυκτών αυτών απελευθερώνει αέρια στην ατμόσφαιρα, τα λεγόμενα αέρια του θερμοκηπίου (διοξείδιο του άνθρακα, πρωτοξείδιο αζώτου, μεθάνιο, φθοριούχα αέρια ...), τα οποία αργούν πολύ να διαλυθούν κι έτσι σχηματίζουν κάτι σαν μεμβράνη που σκεπάζει τον πλανήτη και εμποδίζει τη θερμότητα από τις ακτίνες του ήλιου να διαχυθεί έξω στην ατμόσφαιρα, μετατρέποντας έτσι τον πλανήτη σε θερμοκήπιο! Ζούμε δηλαδή μέσα σε ένα θερμοκήπιο που το καλοκαίρι που η θερμοκρασία του ανεβαίνει και γίνεται ανυπόφορη με τους καύσωνες, αισθανόμαστε τότε σαν να μας σκεπάζει μια κουβέρτα μάλλινη κι αλοίμονο μας! Ο Μπιλ Γκέητζ αναφέρει ότι κάθε χρόνο προστίθενται 51 δισεκατομμύρια τόνοι αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα κι αν θέλουμε να αποφύγουμε την καταστροφή πρέπει να μηδενίσουμε (!) τις εκπομπές αυτών των αερίων μέχρι το 2050!
Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Συνδιάσκεψης για το κλίμα στη Γλασκώβη της Σκωτίας που πραγματοποιείται αυτές τις μέρες (Νοέμβρης 2021) αναρτώ ένα δοκίμιο μου για την Κλιματική Αλλαγή, βασισμένο στα παρακάτω τρία βιβλία που διάβασα το καλοκαίρι, αφού καύσωνες- πυρκαγιές- πλημμύρες πλήττουν διαρκώς τον Πλανήτη μας τα τελευταία χρόνια και απασχολούν την διεθνή ειδησεογραφία και κοινή γνώμη:
1. «Ακατοίκητη Γη» υπότιτλος Μια ιστορία του μέλλοντος, Ντέιβιντ Ουάλλας-Ουέλς, εκδ. Μεταίχμιο, 2019.
2. «Στις Φλόγες» υπότιτλος Το καυτό θέμα της κλιματικής αλλαγής, Ναόμι Κλάιν, εκδ. Κλειδάριθμος, 2020.
3. «Πως να αποφύγουμε την κλιματική καταστροφή» Μπιλ Γκέητζ, εκδ.Πατάκη, 2021
Τρία βιβλία που με βοήθησαν να εμβαθύνω στο φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής και εμπλούτισαν το λεξιλόγιο μου με νέες λέξεις–κλειδιά, που ορίζουν τις καινούργιες έννοιες που απαιτεί η προσέγγιση της κλιματικής αλλαγής. Συγχρόνως μου προκάλεσαν πλήθος συναισθημάτων φόβο και τρόμο για επερχόμενες καταστροφές, οργή και θυμό για τους μεγάλους που ρυπαίνουν τον πλανήτη και τους αρνητές της κλιματικής αλλαγής, έκπληξη κι απορία για τεχνολογίες που μηχανεύνονται κάποιοι για να σωθεί ο πλανήτης, απογοήτευση αλλά και ελπίδα για τη στάση του ανθρώπου μπροστά στην ασύμμετρη αυτή απειλή κατά της ζωής του ίδιου, των παιδιών του και κάθε ύπαρξης πάνω στον πλανήτη Γη!
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
Πρώτα απ΄όλα και οι τρεις συγγραφείς συμφωνούν ότι αίτιο της κλιματικής αλλαγής είναι η Υπερθέρμανση του πλανήτη, η οποία αυξήθηκε κατά τη βιομηχανική εποχή (κύρια τον 20ο και 21ο αιώνα), επειδή τότε άρχισαν να χρησιμοποιούνται μαζικά τα ορυκτά καύσιμα (άνθρακες, λιγνίτης, πετρέλαιο, φυσικό αέριο) για την παραγωγή ενέργειας. Για πρώτη φορά άκουσα από την οικολογική οπτική τους χαρακτηρισμούς «ο καπιταλισμός της Υπερθέρμανσης» και «ο καπιταλισμός των ορυκτών καυσίμων» ενώ μέχρι τώρα γνωστοί ήταν ο «χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός» ή ο «νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός» από οικονομολόγους. Πιο συγκεκριμένα η καύση των ορυκτών αυτών απελευθερώνει αέρια στην ατμόσφαιρα, τα λεγόμενα αέρια του θερμοκηπίου (διοξείδιο του άνθρακα, πρωτοξείδιο αζώτου, μεθάνιο, φθοριούχα αέρια ...), τα οποία αργούν πολύ να διαλυθούν κι έτσι σχηματίζουν κάτι σαν μεμβράνη που σκεπάζει τον πλανήτη και εμποδίζει τη θερμότητα από τις ακτίνες του ήλιου να διαχυθεί έξω στην ατμόσφαιρα, μετατρέποντας έτσι τον πλανήτη σε θερμοκήπιο! Ζούμε δηλαδή μέσα σε ένα θερμοκήπιο που το καλοκαίρι που η θερμοκρασία του ανεβαίνει και γίνεται ανυπόφορη με τους καύσωνες, αισθανόμαστε τότε σαν να μας σκεπάζει μια κουβέρτα μάλλινη κι αλοίμονο μας! Ο Μπιλ Γκέητζ αναφέρει ότι κάθε χρόνο προστίθενται 51 δισεκατομμύρια τόνοι αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα κι αν θέλουμε να αποφύγουμε την καταστροφή πρέπει να μηδενίσουμε (!) τις εκπομπές αυτών των αερίων μέχρι το 2050!