Το ιστολόγιο της Αγγελικής Π. Σούλη

Η καταγραφή των αναγνώσεων αυτών ξεκίνησε από την επιθυμία μου να μην ξεχασθούν ιδέες και συναισθήματα που κάποτε με είχαν συγκινήσει.
Γράφοντας συνειδητοποίησα ότι ο χρόνος που αφιέρωνα στην ανάλυση, σύνθεση, αξιολόγηση του έργου, μου χάριζε ένα αίσθημα δημιουργίας.
Η επαγγελματική μου απασχόληση (φιλόλογος) μου έδωσε τα κίνητρα και τα μέσα για αυτές τις αναγνώσεις. Κι έτσι με συνεπήρε το ταξίδι της ανάγνωσης και της γραφής!
Κι ανοίχτηκε μπροστά μου ένας ολόκληρος κόσμος, σχεδόν ανεξερεύνητος,της δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής.
"Η ανάγνωση δεν μπορεί να είναι ούτε μία ούτε άπειρες" όπως τονίζει ο Ουμπέρτο Έκο, αφού η υποκειμενική ερμηνεία του γράφοντος πρέπει να δένει με τους περιορισμούς που θέτει το κείμενο.

Και μια διευκρίνιση:
Καμμιά ανάγνωση δεν μπορεί να αντικαταστήσει το ίδιο το βιβλίο αλλά μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο ανάμεσα στον αναγνώστη και στο βιβλίο φωτίζοντας το, κάνοντας το πιο κατανοητό και καλλιεργώντας συγχρόνως τη φιλαναγνωσία.



Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

"Κρίσης Λεξιλόγιο" Γ. Βαρουφάκης, εκδ. Ποταμός,2011

        Το «Κρίσης Λεξιλόγιο» είναι ένα λεξικό πολύ διαφορετικό από τα γνωστά παραδοσιακά λεξικά που κυκλοφορούν. Πρώτον τα λήμματα του εστιάζονται πάνω σε ένα και μοναδικό οικονομικό θέμα, αυτό της οικονομικής Κρίσης του 2008 και δεύτερον ο συγγραφέας δίνοντας τον ορισμό των λέξεων ασκεί συγχρόνως και κριτική στο περιεχόμενο των ορισμών. Ο ίδιος στην εισαγωγή του έργου του μας ενημερώνει ότι το λεξικό του δεν είναι αντικειμενικό αλλά είναι ειλικρινές και το έγραψε για να ενισχύσει το λόγο του αναγνώστη, που αδυνατεί να κατανοήσει το πλήθος των οικονομικών όρων που τώρα τελευταία έχουν περάσει στο καθημερινό λεξιλόγιο των ΜΜΕ και πολλών ανθρώπων. Στο δε οπισθόφυλλο του βιβλίου του πληροφορούμαστε ότι ακολούθησε το παράδειγμα του πρώτου λεξικογράφου, του Dr. Johnson ο οποίος το 1755 για να ξεπεράσει τη μελαγχολία του επιδόθηκε στην λεξικογραφία ασκώντας συγχρόνως και κριτική σε κάθε λέξη του λεξικού που κατέγραφε. Έτσι κι ο Γιάννης Βαρουφάκης με το λεξικό αυτό «ελπίζει να διαταράξει την κοινή μας μελαγχολία (που μας προέκυψε λόγω οικονομικής κρίσης) θέτοντας τους όρους της Κρίσης στο φως της κριτικής».                     
    Το «Κρίσης Λεξιλόγιο» -παρά την αναμενόμενη αποσπασματικότητα των λημμάτων του- έχει συνοχή, την οποία αποκτά όχι μόνο από το κοινό θέμα που διαπραγματεύεται αλλά κι από την ερμηνεία η οποία δίνεται για την Κρίση. Με άλλα λόγια ο Γιάννης Βαρουφάκης εκφράζει τη δική του επιστημονική ερμηνεία για την Κρίση του 2008 (η οποία απηχεί τις απόψεις κι άλλων οικονομολόγων του εξωτερικού με τους οποίους συνεργάζεται, όπως συμπεραίνω από όσα ελέχθησαν από τον ίδιο σε εκπομπή της τηλεόρασης). Επινοεί όμως και χρησιμοποιεί κάποιες νέες λέξεις-έννοιες, την πατρότητα των οποίων δηλώνει ξεκάθαρα μέσα στο λεξικό του, για να αποδώσει καλύτερα το φαινόμενο της Παγκόσμιας Κρίσης του 2008. Οι λέξεις αυτές είναι Πτωχοτραπεζοκρατία, Παγκόσμιος Μινώταυρος, ιδιωτικό-τοξικό χρήμα, τράπεζες-ζόμπι.
Ο Γ. Βαρουφάκης είναι αντίθετος με το μοντέλο της νεοφιλελεύθερης οικονομίας, το οποίο θεωρεί υπαίτιο για την κρίση του 2008. Θεωρεί μεγάλους οικονομολόγους τον Άνταμ Σμίθ, τον Μαρξ και τον Κεϋνς (βλέπε λήμματα) διότι διέγνωσαν με διορατικότητα ο μεν πρώτος τις δυνατότητες που πρόσφερε  ο εμφανιζόμενος τότε καπιταλισμός για τον "Πλούτο των Εθνών', ο δεύτερος" την  παθογένεια που κρύβει μέσα του "Το Κεφάλαίο" που τον οδηγεί σε συνεχείς κρίσεις και κάποτε στο θάνατο του, και ο τρίτος έδωσε λύση στη Μεγάλη  κρίση του 1929 προτείνοντας στην ελεύθερη οικονομία να ειδαχθούν και στοιχεία από το σοσιαλισμό, όπως κι έγινε. Ο Βαρουφάκης πιστεύει ότι η Κρίση του 2008 δεν θα είναι περαστική, θα αναδείξει νέες σχολές οικονομικής σκέψης, και θα δώσει το έναυσμα για μια νέα εποχή στην ανθρωπότητα. Τέλος οι προτάσεις του για την έξοδο από την κρίση της ευρωζώνης –τις οποίες συνυπογράφει με τον οικονομολόγο Stuart Holland- παρατίθενται σε ξεχωριστό κεφάλαιο στο τέλος του βιβλίου.

                                                               *           *          *